یک وقتهایی با خودم فکر می کنم بعضی خانواده ها چطور جرات می کنند پای ماهواره را به خانه ی خود باز کنند؟

با این همه هجمه...

با این همه تاثیرات بد...

با این همه فریب و دروغ...

با خودم فکر می کنم منی که راهم برای زندگی مشخص است و تا حدی گذشته ام از گردنه های خطرناک، وقتی پای سریال یا برنامه ای می نشینم کاملا حس می کنم ارزشهایم تکانی می خورند و هی تند و تند به خودم حرفهای خوب میزنم که شاید نفس عزیزم خفه خون بگیرد و بشیند سرجایش،حالا این نوجوانهای پاک که در ابتدای راه هستند و باید انتخاب کنند، چطور زیر بار این همه فشار می توانند با اختیار راهی را انتخاب کنند که بعدها پشیمان نشوند؟!

پ.ن:من کاملا موافقم با آزادانه انتخاب کردن،اما یقین دارم که این برنامه ها هیچکدام صادقانه و در راستای آزادی اطلاعات نیستند...

چرا که یقین دارم سازندگان  معلوم الحال این برنامه ها با فریبکارانه ترین روشها سبک زندگی ای را به نوجوانان ما می خورانند که حتی خودشان هم حاضر به چنین زندگی ای نیستند...